همه جا آرام است

خاموش گوشه ای نشسته و به شماره ی روی صفحه موبایلش نگاه میکندگاهی چشمانش را میبندد،ا

زسرحسرت آهی میکشد،

بلندمیشود وباخود حرف میزند،

جیغ میکشد ناله میکند زجه میزند.

 کتاب خاک گرفته ای رااز روی میزبرمیدارد،بدون اینکه خاکش راپاک کندباز میکندچیزی نمی خواند

خیلی وقت است که درانتظار باران است.

سرمه دان را برمیداردوبه چشم راستش که جزسیاهی چیزی نمیبیندمیکشد،

کیف دستی چرمش رابرمیدارد،

به دنبال عینک آفتابی اش همه جارازیرو رومیکند. غم تمام وجودش راپرکرده به عروسکی راکه اسمش"من"گذاشته وچشم راستش راکنده 

نگاه میکند.

 عینک راروی چشمانش میگذارد.